_BAS8208

Het einde van onze Pieterpad-reis, die nu al bijna twee jaar duurt, komt langzaam in zicht. We lopen deze maand van Sint Odiliënberg naar Puth. Door de zalige heuvels van Zuid Limburg, vol strakgetrokken aspergevelden, wuivende korenaren, een zuidelijke zon en veel vrolijke mensen. We zijn nog maar net onderweg als een boertje voor zijn Limburgse hoeve ons vrolijk begroet. ‘Gezellig’ floept hij eruit als hij ons ziet aankomen. Hij zegt het zó dat we er alledrie om moeten lachen.

Genieten

Mijn moeder loopt hier door haar verleden; in ieder dorp waar we langskomen heeft ze wel kennissen. Of beter gezegd, had ze kennissen. Regelmatig verzucht ze: ‘Ach, die is er ook al niet meer.’ In het ene dorp ligt haar oudste zus begraven. Verderop heeft ze onlangs afscheid genomen van een  jeugdvriendin. Ouder worden is veel verliezen, dat zie ik in het leven van mijn moeder. Ik ben gaan bewonderen hoe ze daar mee om gaat. Ze heeft laten zien  hoe ze gelukkig blijft in haar leven: door te genieten van wat er wél nog is.

En dat lukt dit weekend wonderwel. Uitgelaten loopt ze een weiland met korenbloemen, klaprozen en margrieten in. Op een hol heuvelweggetje snuift ze de lucht van een bosje kamperfoelie op. ‘Een  optocht mini-padden’ lacht ze even later, terwijl ze op haar tenen tussen de diertjes doorloopt. De wandeling door de glooiende heuvels is on-Nederlands mooi. En hoewel we in de warme middag zwoegen en zweten, weten we nu al dat we het gaan missen, dit Pieterpad.

Rode draad

Twee jaar lang was het een rode draad in ons leven, en die draad liep door alles heen. Ook door mijn eigen verhaal, dat ik heb meegenomen op dit Pieterpad: mijn scheiding. Ik vertel mijn moeder dat ik per september verhuis, van Amsterdam naar het Friese dorpje waar mijn kinderen wonen. Daar ga ik met mijn ex in co-ouderschap voor onze twee zoons zorgen. Voor ons allemaal een groot besluit. Waarschijnlijk heb ik voor dat besluit deze vierhonderdvijftig kilometer Pieterpad nodig gehad.

Nu ligt ons einddoel, de Sint Pietersberg, nog maar dertig kilometer hier vandaan. Volgende maand lopen we dat laatste stukje. Maar waarschijnlijk geldt voor deze tocht wat voor alle reizen geldt. Het mooiste is niet de bestemming, maar het onderweg zijn.

The gallery was not found!